วัวดี ในกีฬาชนวัวอยู่คู่กันมานานตั้งแต่สมัยโบราณ
เจ้าของ วัวดี ฉายาโหนดนำโชคยังคงมีความเชื่อเรื่องลักษณะเด่นต่างๆ ของวัวดี ที่คนสมัยโบนาณเชื่อถือสืบทอดกันมาอย่างยาวนานว่า ให้ดูขวัญที่อยู่ที่ เขา จะมีสีกับลักษณะที่เป็นเอกลักษณ์
การดูลักษณะของ วัวดี อาจหมายถึงโอกาสที่จะได้รับชัยชนะที่เพิ่มขึ้น
ดูได้จากเว็บไซต์ xn--b3ctakn6fa3f6a7h8c วัวที่มีสีแดงอมน้ำตาลเข้มมากเหมือนสีของลูกตาลโตนดตรงบริเวณลำตัว ใต้ท้อง ส่วนหัวและสะโพกเป็นสีดำ โคดุกด้าง หมายถึงสีเทา ดำหม่นเหมือนสีปลาดุก ลังสาด ก็คือสีน้ำตาลของผลลางสาด นอกจากนั้นก็มี สีแดง สีขาว นิลที่เป็นสีดำจนถึงดำเข้มตลอดทั้งตัว นักเลง ชนวัว เรียกขานวัวของเขาจากสีพ่วงท้ายด้วยฉายาที่อาจเป็นลักษณะเฉพาะของวัวตัวนั้น หรือที่เป็นมงคลโดนใจ
แต่ละสียังมีโทนสีปลีกย่อยออกไปพอสมควร น่าสนใจตรงที่มีความเชื่อกันว่าในกีฬาชนวัว วัวสีหนึ่งจะชนะวัวบางสี และอาจจะแพ้วัวบางสี เช่น วัวนิลเพชรชนะวัวโหนด วัวโหนดชนะวัวขาว ส่วนวัวที่ถือกันว่ามีลักษณะดีเลิศ ชนะวัวทั้งปวงคือ วัวศุภราช ลำตัวสีแดงเหมือนแสงเพลิงที่รุ่งโรจน์ แต่มีรอยด่างขาวตั้งแต่โคนหางตลอด ถึงตา โดยเฉพาะบริเวณเท้าทั้งสี่ หาง หนอก หน้า ดังคำกล่าวที่ว่า “ตีนด่าง หางดอก หนอกผาดผ้า หน้าใบโพ แต่วัวที่มีตัวลายโดยทั่วไปที่ไม่ใช่วัวศุภราช จะไม่เป็นที่นิยมใช้เป็นวัวชน เพราะถือว่า วัวลายควายขาวย่อมใจเสาะไม่ค่อยสู้ถอดใจง่าย ไม่เหมาะกับการนำมาเล่นกีฬา ชนวัว
ดูขวัญ เขา สีแล้ว ยังต้องดูลักษณะเด่นบางอย่างประกอบ ตั้งแต่ รูปหน้า หู ตา หาง ลึงค์ ลูกอัณฑะ จนถึงขนที่อวัยวะเพศ อย่างที่ชาวบ้านประมวลลักษณะทั้งหมดไว้ ให้เป็นคำคล้องจองว่า หู ตาเล็ก หางร่วง หัวรก หมอยดก คิ้วหนา หน้าสั้น เขาใหญ่ ลูกไข่ช้อนไปข้างหน้า” แต่ถ้าวัวมีลักษณะอย่างใดอย่างหนึ่งที่ เขากาง หลังโกง หางสั้นหรือยาวมากเกินปรกติ ถือกันว่าไม่ดี
แต่จากประสบการณ์ของคนเลี้ยงวัว ไม่มีวัวตัวใดที่มีทุกอย่างตามตำราลักษณะครบถ้วนสมบูรณ์ทุกลักษณะวัวชน แต่จริงๆแล้ว ก็ไม่น่าจะมีวัวตัวใดที่จะครอบครองลักษณะไม่ดีครบถ้วนด้วยเช่นกันทุกสิ่งทุกอย่างมีด้านบวกก็ต้องมีด้านลบเป็นธรรมดา ส่วนใหญ่มีทั้งลักษณะดีและร้ายคละปนกัน วัวชนที่มีลักษณะดี ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นวัวชนที่ดี และจะชนะเสมอไป ขณะที่ตำราลักษณะวัวชนกล่าวว่า วัวที่ลักษณะร้ายหรือไม่ดีนั้นมีสามข้อดังกล่าวข้างต้นรวมอยู่ในตัวเดียวกัน คือ เขากาง หางเกิน และหลังโกง แต่กลับกันถือว่าเป็นลักษณะที่ดีว่ากันว่า แดงไพรวัลย์ วัวชนที่มีชื่อเสียงเลี่ยงลือในอดีตก็มีลักษณะเช่นนี้
ลูกวัวชน ที่มีลักษณะสีที่ตรงกับวันเกิดหรือที่ถูกโฉลกกับชะตาราศีตัวเอง
และอีกอย่างคือคนที่ชอบกีฬาวัวชนจะไปหาซื้อ ลูกวัวชน ที่มีลักษณะสีที่ตรงกับวันเกิดหรือที่ถูกโฉลกกับชะตาราศีตัวเอง ดพราะเชื่อว่าเวลาลงสนาม เรื่องโชคเป็นสิ่งสำคัญเพราะฉะนั้นหากลักษณะของวัวที่นำมามีความถูกกันกับดวงของเจ้าของ ก็จะเป็นการหนุนดวง ซึ่งกันแระกัน จากดวงที่ไม่ดีก็จะหนุนให้ดี จากที่ดียุแล้วก็จะหนุนให้ดีขึ้นไปได้อีก
สรุป
สิ่งที่คนรุ่นก่อนบอกเล่าต่อมาในรูปแบบการสังเกตุ นับเป็นภูมิปัญญาจากการเฝ้าดูลักษณะต่างๆของ วัวดี มีคุณภาพการ เก็บข้อมูลมาเนิ่นนาน วัวชนเป็นกีฬาที่ต้องต่อสู้แบบประจันหน้าตัวต่อตัว ดังนั้นการที่อวัยวะบางส่วน มีคุณลักษณะเด่น ก็จะเป็นฝ่ายได้เปรียบคู่ต่อสู้ ในขณะที่อวัยวะบางส่วนต้องมีขนาดเล็ก เพื่อจะได้รอดพ้นจากการทำลายของคู่ต่อสู้ให้มากที่สุด คนปักษ์ใต้แยกอธิบายว่า
เขา วัวชนต้องมีโคนเขาใหญ่และแคบ ช่วยป้องกันไม่ให้ปลายเขาของคู่ต่อสู้ ทะลวงเข้าไปทิ่มแทงกล้ามเนื้อบริเวณกกหู และลำคอได้
วงหน้า ต้องมีขนาดเล็ก มนและสั้น ด้านหน้าของหัวแคบมีความสัมพันธ์กับโคนเขาใหญ่ ทั้งนี้ก็เพื่อ จำกัดพื้นที่ส่วนหน้า ที่จะต้องเสียดสี และเปิดรับอาวุธคู่ต่อสู้ให้น้อยที่สุด
คิ้วและตา คิ้วหนา ตาเล็กต่างก็เกื้อกูลในทำนองที่จะช่วยปกป้องตา ไม่ให้ได้รับอันตรายจากทั้งปลายเขาของคู่ต่อสู้ และเลือดที่ไหลในขณะทำการต่อสู้
ขณะที่ลักษณะบางอย่างน่าจะมาจากความเชื่อล้วน ๆ เช่น หัวรก หมอยดก ชาวบ้านแปลความว่า เป็นวัวที่มีใจมาก น้ำอดน้ำทนสูง ไม่ยอมแพ้คู่ต่อสู้ง่าย ๆ
อ่านเพิ่มเติมได้ที่ >>>>> xn--b3ctakn6fa3f6a7h8c
